Paradoxen

Christus Pantocrator, Schepper en Heerser van het Heelal. Beroemd icoon van het St Catharinaklooster van de Sinaï. Christus is hier afgebeeld links als God en rechts als mens. De ultieme paradox. 

Paradoxen zijn schijnbare tegenstrijdigheden die allebei en tegelijk waar zijn. Ze lijken elkaar uit te sluiten, maar zijn de deur naar de diepere waarheid van het leven. Chesterton is de meester van de paradoxen: de waarheid doet zich paradoxaal voor omdat zij transcendent is en menselijke categoriëen overstijgt.

De Bijbel bevat talloze paradoxen: wie zijn leven liefheeft, verlieze het, wie zich verheft zal vernederd worden. Jezus’ woorden nodigen ons uit de diepere betekenis van het leven te zien door de lens van de paradoxen. De RK Kerk is zelf ook een paradox: het is een heilige Kerk die bestaat uit zondaars. Het is de Kerk van Christus die zonde haat, maar de zondaar eindeloos liefheeft. We moeten de zondaar vergeven tot wel zeventig maal zeven maal. De zonde moeten we nooit vergeven, zelfs niet eenmaal. We zijn kwader op diefstal dan niet-christenen, en we zijn aardiger voor dieven dan niet-christenen. Waar het altijd misgaat, is als de nadruk gelegd wordt op het ene ten koste van het andere. Daar zijn alle ketterijen uit voortgevloeid. Is Jezus God, of is Hij mens? Beide, en wel beide 100%, hetgeen bij elkaar geen 200% maar 100% is. 
R MUTSAERTS

Op 15 februari 2025 spreekt mgr Mutsaerts, hulpbisschop van het bisdom ’s Hertogenbosch over het verschijnsel van paradoxen in de H. Schrift en de Kerk. Paradoxen zijn schijnbare tegenstellingen die juist een diepere spirituele waarheid onthullen. 

Terug naar boven